Sinte Barbara

In de 5e eeuw woonde er in Ippona, een stad in Afrika, een oude soldaat Narzale Alippius, die de alchemie beoefende. Ook hij had een mooie dochter, Barbara geheten met uitzonderlijke gaven. Alippius onderwees haar in de alchemie en samen ontdekten ze een buitengewoon explosieve stof. Op een dag verschenen de Vandalen voor de poorten van Ippona. Zij wierpen lijken van krijgsgevangenen, van vreedzame lieden, van vrouwen en kinderen, kortom mens en dier, in de stadsgrachten. 
Ondragelijke stank en pest maakten de bewoners wanhopig. De oude Alippius en Barbara brachten redding door een zeer brandbare stof over de lijken uit te gieten (hierbij verloor Alippius echter door een pijl het leven). Het vuur vernietigde de lijken en de pest verdween. Toen probeerden de Vandalen 's nachts de stad in te nemen maar Barbara verlichtte met behulp van bepaalde stoffen de gehele omgeving. De stad viel echter na 15 maanden en moordend en plunderend trokken de Vandalen de stad binnen. Barbara vluchtte in het klooster en toen de plunderaars ook hier binnendrongen, liet ze het gebouw door middel van een mijn opblazen. Barbara, de kloosterzusters en de Vandalen werden onder het puin begraven.
Sinte Barbara is de beschermheilige van de artillerie, niet alleen in Nederland maar over de gehele wereld. Zij wordt vrijwel steeds afgebeeld met een toren in haar hand. Dit houdt verband met een der legenden die er over haar worden verteld. Een verklaring van het patronaatschap van Sinte Barbara over de artillerie is moeilijk te geven, vooral om de vele verhalen die er van haar bestaan.
De artilleristen zijn ook niet de enigen die Sinte Barbara als patrones hebben aangenomen; om maar een greep te doen: mijnwerkers, smeden, geweermakers, geschut- en klokkengieters, architecten, bouwvakkers, textielarbeiders, boekhandelaren, drukkers, koks, slagers, kosters, doodgravers, genisten en brandweerlieden. Bij de ingang van een mijn zal men dan ook altijd het beeld aantreffen van Sinte Barbara. Ook bij de aanleg van de Westerscheldetunnel staat er een beeld bij de ingang van de tunnel.
Vóór de tweede wereldoorlog werd de naamdag van Sinte Barbara, 4 december, niet gevierd door de artilleristen, daarna echter heeft Nederland zich aangesloten bij de rij van landen waar de naamdag van Sinte Barbara aanleiding is tot tal van festiviteiten. Dit is b.v. het geval in Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Italië, USA, Spanje, België en Engeland. In Nederland is de 4e december tegenwoordig een gezellig samenzijn van alle rangen en standen der artillerie, rijkelijk voorzien van spijs en vooral drank. Tot de vaste programmapunten behoren het voordragen van de legende (artillerieversie) en het zingen van het artillerielied.

Heden ten dage is het nog steeds een goede gewoonte om de naamdag van Sinte Barbara te vieren. Bij de eenheden vindt dit veelal plaats door een ochtendappel gevolgd door het voordragen, en soms naspelen, van 1 van de vele verklaringen (lees mythes) van de legende van Sinte Barbara. Aansluitend vinden dan vaak sportwedstrijden plaats en een gezamenlijke maaltijd waarna de viering in het algemeen is afgelopen.